تجهیزات الکتریکی ضد انفجار برای صنایعی که در محیط های خطرناک مانند نفت و گاز، معدن، مواد شیمیایی، دارویی و فرآوری مواد غذایی کار می کنند ضروری است. این صنایع به دلیل وجود گازهای قابل اشتعال، بخار، گرد و غبار یا الیافی که در معرض جرقه، گرما یا قوس الکتریکی می توانند مشتعل شوند و در واقع با خطر آتش سوزی و انفجار روبرو هستند.

برای آشنایی با تجهیزات ضد انفجار مقاله زیر را مطالعه کنید:

تجهیزات ضد انفجار چیست؟

تجهیزات الکتریکی ضد انفجار برای جلوگیری یا مهار هرگونه انفجار داخلی و جلوگیری از گسترش آن به جو اطراف طراحی شده اند. به این ترتیب، تجهیزات می توانند از کارگران، تأسیسات و محیط زیست در برابر آسیب احتمالی محافظت کنند. در ادامه با ما در ایمن برق پارسا همراه باشید تا نکات مهم و راهنمای انتخاب تجهیزات ضد انفجار را به شما معرفی کنیم.

راهنمای انتخاب تجهیزات ضد انفجار

1. طبقه بندی منطقه خطرناک خود را بدانید

اولین قدم این است که نوع، سطح و فراوانی خطر را در منطقه کاری خود شناسایی کنید. کشورها و مناطق مختلف استانداردها و کدهای مختلفی برای طبقه بندی مناطق خطرناک دارند، مانند NEC (کد ملی برق) در ایالات متحده، IEC (کمیسیون بین المللی الکتروتکنیکی) در اروپا و CEC (کد الکتریکی کانادا) در کانادا.

به طور کلی، این استانداردها مناطق خطرناک را بر اساس ماهیت و ویژگی های مواد منفجره، احتمال وجود آن و دمای اشتعال تجهیزات به طبقات، تقسیمات، مناطق، گروه ها و کلاس های دما تقسیم می کنند.

به عنوان مثال، طبق NEC، مکان‌های کلاس I مکان‌هایی هستند که در آن گازها یا بخارات قابل اشتعال به مقدار کافی برای تولید مخلوط‌های انفجاری یا قابل اشتعال در هوا وجود دارد یا ممکن است وجود داشته باشد. مکان های کلاس I بیشتر به دو بخش تقسیم می شوند:

  • بخش 1: جایی که خطر به طور مداوم، متناوب یا دوره ای در شرایط عملیاتی عادی وجود دارد.
  • بخش 2: جایی که خطر فقط در شرایط غیرعادی وجود دارد، مانند نشت یا خرابی

مکان های کلاس I نیز بر اساس حداکثر فاصله ایمن تجربی (MESG) و حداقل نسبت جریان احتراق (MICR) گاز یا بخار به چهار گروه گاز گروه بندی می شوند:

  • گروه A: استیلن
  • گروه B: هیدروژن، سوخت و گازهای قابل احتراق فرآیندی که حاوی بیش از 30 درصد حجمی هیدروژن یا گازها یا بخارهای خطرناک مشابه، مانند بوتادین، اتیلن اکسید، پروپیلن اکسید و آکرولئین هستند.
  • گروه C: اتیل اتر، اتیلن، یا گازها یا بخارات با خطر معادل
  • گروه D: پروپان، بنزین، نفتا، بنزن، بوتان، الکل، استون، بنزین، متان، یا گازها یا بخارات خطرناک.

مکان‌های کلاس I نیز بر اساس حداکثر دمای سطح تجهیزات که می‌تواند باعث احتراق شود، دارای کلاس‌های دمایی متفاوتی هستند:

  • T1: (842 درجه فارنهایت) 450 درجه سانتی گراد
  • T2:  (572 درجه فارنهایت) 300 درجه سانتی گراد
  • T2A: (536 درجه فارنهایت) 280 درجه سانتی گراد
  • T2B: (500 درجه فارنهایت) 260 درجه سانتی گراد
  • T2C: (446 درجه فارنهایت) 230 درجه سانتی گراد
  • T2D: (419 درجه فارنهایت) 215 درجه سانتی گراد
  • T3: (392 درجه فارنهایت) 200 درجه سانتیگراد
  • T3A: (356 درجه فارنهایت) 180 درجه سانتی گراد
  • T3B: (329 درجه فارنهایت) 165 درجه سانتی گراد
  • T3C: (320 درجه فارنهایت) 160 درجه سانتی گراد
  • T4: (275 درجه فارنهایت) 135 درجه سانتی گراد
  • T4A: (248 درجه فارنهایت) 120 درجه سانتی گراد
  • T5: (212 درجه فارنهایت) 100 درجه سانتیگراد
  • T6: (185 درجه فارنهایت) 85 درجه سانتی گراد

دانستن طبقه بندی منطقه خطرناک به شما کمک می کند تجهیزات الکتریکی ضد انفجار مناسب را انتخاب کنید که الزامات ایمنی و استانداردهای صنعت شما را برآورده می کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد طبقه بندی مناطق خطر ناک مقاله زیر را مطالعه کنید:

آشنایی با زون بندی مناطق خطرناک

2. روش حفاظتی مناسب را برای تجهیزات خود انتخاب کنید

گام بعدی این است که بسته به نوع و عملکرد تجهیزات، سطح حفاظت مورد نیاز و هزینه و تعمیر و نگهداری، بهترین روش حفاظتی را برای تجهیزات خود انتخاب کنید. چندین روش حفاظتی برای تجهیزات الکتریکی ضد انفجار وجود دارد، مانند:

  • ضد شعله (Ex d): این روش تجهیزات را در یک محفظه محکم و مهر و موم قرار می دهد که می تواند در برابر هر گونه انفجار داخلی مقاومت کند و از آن جلوگیری کند و از اشتعال اتمسفر خارجی جلوگیری کند. محفظه باید دارای یک مسیر شعله باشد، که یک شکاف بین درزهای محفظه است، که اجازه می دهد گازهای داغ قبل از رسیدن به خارج خارج شده و خنک شوند. تجهیزات ضد شعله برای کاربردهای پرقدرت و ولتاژ بالا مانند موتورها، ترانسفورماتورها و تابلو برق مناسب هستند.
  • افزایش ایمنی (Ex e): این روش با استفاده از مواد مرغوب، طراحی دقیق و افزایش عایق از بروز جرقه، قوس یا نقاط داغ در تجهیزات جلوگیری می کند. تجهیزات باید دارای حداقل درجه حفاظت IP54 باشد، به این معنی که از گرد و غبار و پاشش آب محافظت می شود. تجهیزات ایمنی افزایش یافته برای کاربردهای کم مصرف و ولتاژ کم مانند روشنایی، کنترل و ابزار دقیق ضد انفجار مناسب است.
  • ایمنی ذاتی (Ex i): این روش انرژی الکتریکی موجود در تجهیزات را به سطحی کمتر از حداقل انرژی اشتعال اتمسفر انفجاری محدود می کند. تجهیزات باید به یک مانع ذاتی ایمن گواهی شده متصل شود، که دستگاهی است که منبع تغذیه را ایزوله و تنظیم می کند. تجهیزات ایمنی ذاتی برای کاربردهای بسیار کم مصرف و ولتاژ پایین مانند سنسورها، فرستنده ها و وسایل ارتباطی مناسب هستند.
  • بدون جرقه (Ex n): این روش تضمین می کند که تجهیزات در طول عملیات عادی جرقه یا قوس تولید نمی کنند. با این حال، تجهیزات ممکن است در شرایط خطا جرقه یا قوس تولید کنند، بنابراین باید در یک منطقه با تهویه مناسب نصب شوند. تجهیزات بدون جرقه برای مکان های بخش 2 یا منطقه 2 مناسب است، جایی که احتمال وقوع خطر در عملیات عادی وجود ندارد.
  • تحت فشار (Ex p): این روش فشار مثبت هوای تمیز یا گاز بی اثر را در داخل تجهیزات حفظ می کند که از نفوذ جو انفجاری جلوگیری می کند. تجهیزات باید دارای سیستم جبران نشت باشد که دستگاهی است که فشار و جریان گاز محافظ را کنترل و کنترل می کند. تجهیزات تحت فشار برای تجهیزات پیچیده و حساس مانند رایانه ها، کنترل پنل ها و آنالایزرها مناسب است.

هر روش حفاظتی مزایا و معایب خاص خود را دارد، بنابراین باید آنها را به دقت بررسی کنید و قبل از تصمیم گیری با یک متخصص در این زمینه مشورت کنید. برای مشاوره در این زمینه و خرید تجهیزات ضد انفجار می توانید با ما تماس بگیرید.

شماره تلفن : 09171116058

انتخاب بهترین تجهیزات ضد انفجار برای صنعت شما کار آسانی نیست، اما برای اطمینان از ایمنی و کارایی عملیات شما امری حیاتی است. برای کمک در این کار می توانید با تیم ما تماس بگیرید. کارکنان ما با کمال میل به شما در زمینه تجهیزات الکتریکی ضد انفجار کمک خواهند کرد تا ایمنی محل کار شما را افزایش دهند.